محققان دانشگاه موناش به همراه محققان موسسه فناوری رویال ملبورن (RMIT) و دانشگاه Deakin در پژوهشی با یکدیگر همکاری کردند که نتیجه این پژوهش، ایجاد سیستمی بازی مانند بود. هدف ارتقای یک روش پزشکی به روش سرگرم کننده، به نام کپسول آندوسکوپی است.
کپسول آندوسکوپی
این روش به طور معمول شامل استفاده از یک دوربین بی سیم ریز با یک سنسور قابل هضم برای گرفتن فیلم از دستگاه گوارش بیمار است. این کار می‌تواند ناراحت کننده باشد و باعث اضطراب در بیماران شود. با این حال، به گفته مدیر پروژه و مدیر آزمایشگاه بازی‌های Exertion در دانشکده فناوری اطلاعات دانشگاه موناش، فلورین مولر، سیستمی به نام InsideOut قصد دارد این فرآیند را به کمک فناوری‌های جدید و پردازش تصویر مناسب استفاده توسط انسان کند.
InsideOut
InsideOut شامل یک گجت شامل کپسول تصویربرداری است که توسط بیمار بلعیده می شود. گجت اصلی اطراف کمر بیمار را می‌گیرد. از زمانی که کپسول توسط فرد بیمار بلعیده می‌شود، ویدیویی به صورت بلادرنگ نشان داده می‌شود. از این طریق بیماران می‌توانند عملکرد دستگاه گوارش خود، مانند نوشیدن، بلعیدن و سایر فعالیت‌های بدنی را ببینند.
همه این‌ها در صفحه گحت پوشیده شده نشان داده می‌شود. این نرم‌افزار حرکات بدن کاربر را به شکل انواع مختلف حرکات بازی‌های ویدیویی، بزرگ نمایی، چرخش، تعادل، و سرعت تفسیر می‌کند.
مزایای این روش
به گفته مولر: “به این واسطه بیمار از فرآیند تصویر برداری پزشکی غافل می‌شود. اضطراب وی کمتر می‌شود. InsideOut باعث می‌شود که بیمار نیز در مورد نحوه عملکرد بدن خود اطلاعات بیشتری کسب کند”. او ازعان دارد که “با به چالش کشیدن اینکه چه آینده‌ای در انتظار ماست، هدف این است که فناوری را به روش‌هایی طراحی کنیم که نیازهای مردم را تشخیص دهد و به ایجاد یک سیستم بهداشتی درمانی انسانی‌تر کمک کند.”
پژوهش‌های دیگر دانشگاه موناش
در موارد دیگر، محققان دانشگاه موناش به همراه شرکای اکوادوری خود یعنی Escuela Superior Politécnica del Litoral، و سایر شرکای خود همانند دانشگاه کارنگی ملون از ایالات متحده، دانشگاه فناوری، سیدنی و دانشگاه علم و فناوری نروژ به طور مشترک یک سیستم هوش مصنوعی به نام مودو ایجاد کردند.
این سیستم به معلمان کمک می‌کند تا بهترین موقعیت تدریس در یک کلاس را برای دستیابی به حداکثر اشتغال دانش آموزان با محتوای تدریس شده تعیین کنند. دانشگاه موناش گفت که مودو با استفاده از مجموعه‌ای از معیارها بر اساس مبانی آنالیز مکانی و تعلیم و تربیت برای هویت بخشیدن به موقعیت‌های تدریس بهینه ساخته شده است.
رهبر پروژه و مدرس ارشد دانشکده فناوری اطلاعات در دانشگاه موناش، روبرتو مارتینز مالدونادو، گفت: این تحقیق داده‌های هفت معلم را که ردیاب‌هایی به آن‌ها وصل بود، تجزیه و تحلیل کرد. وی گفت: “نتایج ما نشان داد که با استفاده از مودو، ردیاب‌های پوشیدنی می‌توان انواع کارهای یادگیری را که توسط دانش آموزان در کلاس انجام می‌شود و هم چنین رویکردهای موقعیت‌یابی مناسب که مورد استفاده معلمان است را نشان داد.”
مارتینز مالدونادو گفت: “نتایج ما پایه‌ای را تشکیل می‌دهد که می‌تواند به ما در آموزش معلمان تازه کار کمک کند تا از فضای کلاس درس به طور مؤثر استفاده کنند. این ابزار تأثیر طراحی فضایی را بر نتایج و یادگیری نیز ارزیابی می‌کند”.
به دنبال این تحقیق، دانشگاه موناش گفت مطالعات دیگری برای استفاده از فضای کلاس در حال انجام است. تا مشخص شود معلمان باید در کجای کلاس بایستند. و اینکه چگونه کلاس‌ها برای بهبود هر چه بیشتر یادگیری طراحی و یا برنامه ریزی و چیده شوند.
